زبانشناسي شناختي يکي از گرايش های جديد علم زبانشناسي است که ابزارها و روش های
موثري براي تحليل متون مختلف به وجود آورده است. نظرية استعارة مفهومي که نخستین
بار، آن را «جورج ليکاف » در کتاب استعاره هايي که با آنها زندگي م يکنيم مطرح کرد، از
نظريات مهم زبانشناسي شناختي است. طبق اين نظريه، استعاره ها بيش از آن که گونه ای
تخلف از قواعد مرسوم زبان باشند، حضوري هم هجانبه و پر رنگ در زبان دارند. همچنين
از ديد ليکاف، استعاره ها در سطح مفاهيم روي مي دهند نه الفاظ.